گزارش امروز سازمان بهداشت جهانی

گزارش امروز سازمان بهداشت جهانی


اولین گزارش جهانی شنوایی سازمان بهداشت جهانی (WHO) که امروز منتشر شد، هشدار می دهد که تقریباً ۲.۵ میلیارد نفر در سراسر جهان یا از هر ۴ نفر یک نفر با مقداری از کاهش شنوایی زندگی می کنند و حداقل 700 میلیون نفر از این افراد نیاز دارند که دسترسی به امکانات مراقبتی از گوش و شنوایی و سایر خدمات توان بخشی داشتهباشند ، و لازم است اقدامی برای انها انجام شود.

"توانایی شنیدن برای ما بسیار ارزشمند است".

اگر کاهش شنوایی درمان نشود می تواند تأثیرات مخربی بر
۱-توانایی برقراری ارتباط،
۲- مطالعه وتحصیل
۳- تأمین معاش
مردم داشته باشد.
همچنین می تواند بر سلامت روان افراد و توانایی آنها برای حفظ روابط اجتماعیتأثیر بگذارد.
دکتر تدروس آدنوم گبریزوس، مدیر کل WHO گفت:
"این گزارش جدید مقیاسی از مسئله کاهش شنوایی را بیان می کند، اما همچنین راه حل هایی را در قالب مداخلات ارائه می دهد ما به همه کشورها پیشنهاد میدهیم تا کاهش شنوایی را به عنوان بخشی از حرکت های اجتماعی خود برای رفتن به سمت پوشش جهانی بهداشت، در سیستم های بهداشتی خود بگنجانند ."

این گزارش برای 3 مارس روز جهانی کاهش شنوایی تهیه شده، وبر ضرورت
افزایش سریع تلاش ها برای
۱- جلوگیری
۲-و رفع کاهش شنوایی
با سرمایه گذاری برای گسترش دسترسی به خدمات محافظتی از گوش و شنوایی تأکید می کند. ثابت شده است که سرمایه گذاری در مراقبت از گوش و شنوایی مقرون به صرفه است:
WHO محاسبه می کند که دولت ها می توانند برای هر یک دلار سرمایه گذاری، در حدود 16 دلار بازده سود داشته باشند.
نتایج اصلی برسی های این گزارش:
۱-فقدان اطلاعات دقیق
۲-نادیده گرفتن خطر بیماریهای گوش
۳- اهمیت ندادن به از دست دادن شنوایی ،
موجب می شود که با توجه به این شرایط دسترسی افراد به مراقبت ومحافظت از گوش وشنوایی محدود می شود.
حتی کمبود دانش در مورد پیشگیری، شناسایی زودهنگام و مدیریت کاهش شنوایی و بیماری های گوش،در بین ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی، توانایی آنها در ارائه خدمتهای لازم را مختل می کند.
در اکثر کشورها، ارائه خدمات مراقبتی از گوش و شنوایی هنوز در سیستم های بهداشت ملی یکپارچه قرار نگرفته است و استفاده از خدمات مراقبتی برای کسانی که بیماری گوش و کم شنوایی دارند بسختی قابل دسترسی می باشد است. علاوه بر این، اندازه گیری خدمات مراقبتی از گوش و شنوایی یا ضعیف انجام می شود ویا انجام نمی شود ، در نتیجه شاخص های مربوطه در سیستم اطلاعات سلامتی وجود ندارد.

ما آشکارترین مشکل را در عدم انجام این مسئله در منابع انسانی سیستم بهداشتی میدانیم .
در کشورهای کم درآمد، حدود 78٪ جمعیت کمتر از یک متخصص گوش، حلق و بینی (ENT) در هر میلیون دارند.
93٪ جمعیت کمتر از یک شنوایی شناس در هر میلیون نفر دارند.
فقط 17٪ جمعیت در هر میلیون نفر یک گفتاردرمانگر دارند.
و 50٪ جمعیت یک معلم ناشنوا در هر میلیون نفر دارند.
این نقیصه می تواند از طریق گذاشتن خدمات مراقبتی از گوش و شنوایی در مراقبت های بهداشتی اولیه حل شود واین مسئله مهم از طریق راهکارهایی مانند در هم آمیختن وظایف و آموزش کاهش می یابد (که در گزارش ذکر شده است) .

حتی در کشورهایی که نسبتاً بالایی از متخصصان ارائه دهنده خدمات مراقبتی از گوش و شنوایی دارند، توزیع نابرابر متخصصان وجود دارد.
این امر علاوه بر اینکه افراد نیازمند به مراقبت را با چالش روبرو می کند، کادرهای ارائه دهنده این خدمات نیز خواسته های نامعقولی را ایجاد می کند.
تقریباً 60٪ از کاهش شنوایی ها (که دلیل اصلی کاهش شنوایی
در کودکان است ) می تواند از طریق اقدامات ایمن سازی برای پیشگیری از سرخچه و مننژیت، بهبود مراقبت های مادر و نوزاد و غربالگری و مدیریت زودهنگام اوتیت مدیا - بیماری های التهابی گوش میانی، پیشگیری شود.
در بزرگسالان، کنترل صدا های بلند در میط کار ، گوش دادن ایمن موسیقی از طریق هد فون و عدم استفاده داروهای اتوتوکسیک و بهداشت مناسب برای گوش می تواند به حفظ شنوایی خوب کمک کند و احتمال کاهش شنوایی را کاهش دهد.
شناسایی؛ اولین قدم برای ارائه خدمات به افراد دارای کاهش شنوایی و بیماری های مربوط به گوش است.
غربالگری بالینی شنوایی در مراحل استراتژیک زندگی ( بدو تولد و موقع رفتن به مدرسه ) موجب شناسایی هر گونه کاهش شنوایی و مشخص نمودن بیماری های گوش در اسرع وقت می شود.
پیشرفت های اخیر فن آوری، از جمله ابزارهای دقیق و آسان برای استفاده، می تواند بیماری گوش و کاهش شنوایی را در هر سنی، در محیط های بالینی ( بیمارستانی) یا اجتماعی ( مدارس ویا کارخانه های پر خطر )با آموزش نیروی انسانی و منابع محدود شناسایی کند.
غربالگری حتی می تواند در موقعیت های چالش برانگیزی مانند همه گیری COVID-19 و کسانی که در مناطق کم برخوردار و دورافتاده جهان زندگی می کنند، انجام شود.
به محض تشخیص مراقبت به موقع و مناسب (یعنی مداخله زودهنگام ) بسیار کلیدی است. پزشکان با درمان طبی و گاهی درمان جراحی می توانند اکثر بیماری های گوش را درمان کنندوکاهش شنوایی حاصله را برطرف کنند .
با این حال، در مواردی که کاهش شنوایی برگشت ناپذیر است، توانبخشی می تواند به افراد آسیب دیده اطمینان دهند واز عواقب سوء کاهش شنوایی جلوگیری کنند.
طیف وسیعی از گزینه های موثر در کاهش شنوایی مانند موارد زیر موجود است.
فناوری های شنوایی ( مانند سمعک و کاشت حلزون شنوایی )، اگر با خدمات پشتیبانی مناسب و درمان توانبخشی همراه باشد، موثر و مقرون به صرفه است و می تواند برای کودکان و بزرگسالان مفید باشد.
این گزارش خاطر نشان می کند که استفاده از زبان اشاره و سایر ابزارهای جایگزینی حسی مانند خواندن گفتار (لبخوانی) گزینه های مهمی برای بسیاری از ناشنوایان که چند معلولیتی هستند می باشد . فناوری و خدمات کمکی شنوایی مانند زیرنویس و اجرا کنندگان زبان اشاره می تواند دسترسی به ارتباطات و آموزش را برای افرادی که دچار کم شنوایی هستند، بهبود بخشد.

"برای اینکه این پیشرفت ها و راه حل های فناوری به طور عادلانه برای همه قابل دسترسی باشد ، کشورها لازم است رویکرد یکپارچه مردم محور را در پیش بگیرند"
دکتر Bente Mikkelsen ، مدیر گروه بیماری های غیرواگیر WHO گفت.
۱-"ادغام مداخلات برای ارائه خدمات مراقبتی از گوش و شنوایی در برنامه های ملی بهداشت
۲-و ارائه آنها از طریق سیستم های بهداشتی تقویت شده،
به عنوان بخشی از پوشش بهداشت جهانی،
برای تأمین نیازهای افراد در معرض خطر یا افرادی که در معرض از دست دادن شنوایی هستند ضروری است."



ارسال نظر


اگر تصویر خوانا نیست اینجا کلیک کنید
همزمان با تأیید انتشار نظر من، به من اطلاع داده شود.
* نظر هایی كه حاوی توهین است، منتشر نمی شود.
* لطفا از نوشتن نظر های خود به صورت حروف لاتین (فینگلیش) خودداری نمایید.